ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι αθλητικοί τραυματισμοί εξελίσσονται σε επιδημικό φαινόμενο. Μόνο στις ΗΠΑ, 1.5 εκατομμύρια αθλητές γυμνασίου και κολεγίου τραυματίζονται κάθε χρόνο. Η αιτία της υπερπροπόνησης και των αθλητικών τραυματισμών είναι πολυπαραγοντική, πρόσφατες έρευνες ωστόσο έχουν εντοπίσει ως βασικό παράγοντα των τραυματισμών και τις ασθένειες στον αθλητισμό την ανεπαρκή διαχείριση του προπονητικού φορτίου. Θα παρουσιαστούν τεκμηριωμένα στοιχεία και κατευθυντήριες οδηγίες διαχείρισης του προπονητικού φορτίου και στρατηγικές για τη μείωση του κινδύνου ασθένειας και τραυματισμών στους αθλητές, βελτιστοποιώντας ταυτόχρονα την αθλητική επίδοση.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
Φορτίο:
Το φορτίο είναι ο συνδυασμός αθλητικών και μη αθλητικών στρεσογόνων παραγόντων. Το φορτίο είναι κάτι περισσότερο από την επιβάρυνση ή το προπονητικό φορτίο και περιλαμβάνει επίσης τον ανταγωνισμό, την εργασία, τις ψυχαγωγικές δραστηριότητες, την οικογένεια, την εργασία, κλπ. Το φορτίο χωρίζεται σε δύο υποκατηγορίες: εξωτερικό και εσωτερικό φορτίο.
Εξωτερικό Φορτίο:
Το εξωτερικό φορτίο είναι το εξωτερικό ερέθισμα που δέχεται ο αθλητής. Είναι η αντικειμενικά μετρήσιμη αθλητική και μη αθλητική σωματική εργασία (αριθμός σπριντ, ανύψωση βάρους, συνολική απόσταση κ.λπ.) που εκτελείται κατά τη διάρκεια των αγώνων, της προπόνησης και της καθημερινής ζωής. Το εξωτερικό φορτίο συνήθως μετριέται με συσκευές όπως GPS, χρονόμετρα, επιταχυνσιόμετρα, δυναμόμετρα κλπ.
Εσωτερικό Φορτίο:
Το εσωτερικό φορτίο είναι η ατομική φυσιολογική και ψυχολογική απόκριση στα εξωτερικά φορτία, σε συνδυασμό με τους στρεσογόνους παράγοντες της καθημερινής ζωής και άλλους περιβαλλοντικούς και βιολογικούς παράγοντες. Περιλαμβάνει αντικειμενικούς παράγοντες όπως ο καρδιακός ρυθμός και η συγκέντρωση γαλακτικού οξέος στο αίμα, καθώς και υποκειμενικούς παράγοντες, όπως η αντιλαμβανόμενη αίσθηση της προσπάθειάς μας (π.χ πόσο κοπιαστική αισθανόμαστε την προσπάθειά μας).
Εσωτερικό Φορτίο έναντι Εξωτερικού Φορτίου:
Ενώ το εξωτερικό φορτίο παρέχει πληροφορίες σχετικά με το έργο που έχει ολοκληρωθεί και τις ικανότητες απόδοσης του αθλητή, το εσωτερικό φορτίο είναι η ενεργοποίηση των προσαρμογών που προκλήθηκαν από την προπόνηση.
Η συνεχής παρακολούθηση του εσωτερικού φορτίου μπορεί να:
α) συμβάλει στον προσδιορισμό των αναγκών ανάρρωσης β) προβλέψει μείωση των επιδόσεων γ) προλάβει θέματα υγείας δ) συμβάλλει στην ορθή προσαρμογή των προπονητικών και αγωνιστικών
προγραμμάτων.
Το εσωτερικό φορτίο είναι η απόκριση του σώματος σε ένα εξωτερικό φορτίο. Για παράδειγμα, η προπόνηση με βάρη για ένα άτομο μπορεί να προκαλέσει X αριθμό αλλαγών ενώ η προπόνηση με ταίδια βάρη για ένα άλλο άτομο μπορεί να προκαλέσει διαφορετικούς τύπους αλλαγών.
Η μέτρηση του Εσωτερικού Φορτίου:
Μία απλή, αποτελεσματική και επικυρωμένη μέθοδος μέτρησης του εσωτερικού φορτίου είναι με τη χρήση κλίμακας της αντιλαμβανόμενης αίσθησης της προσπάθειας όπου ο αθλητής βαθμολογεί το πόσο κοπιαστική αντιλαμβάνεται ο ίδιος την προσπάθεια που καταβάλει (RPE) η οποία αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό επιστήμονα του αθλητισμού Dr. Carl Foster. Αυτή η τεχνική απαιτεί από τον αθλητή να αξιολογήσει τη συνολική δυσκολία κάθε συνεδρίας (προπόνησης) (sRPE) σε κλίμακα 10 σημείων. Ο πολλαπλασιασμός της δυσκολίας ανά συνεδρία με τη διάρκεια της συνεδρίας (σε λεπτά) παρέχει το “Φορτίο” για αυτό σε αυθαίρετες μονάδες (Load = RPE x Διάρκεια σε λεπτά). Αυτή η μέθοδος δεν απαιτεί εξοπλισμό και έχει επικυρωθεί για την παρακολούθηση των εσωτερικών φορτίων στα περισσότερα αθλήματα, αγωνιστικές δραστηριότητες και προπόνηση.
Οι αρχικοί υπολογισμοί που χρησιμοποιούνται από τη μέθοδο sRPE3:
Φορτίο συνεδρίας=RPE συνεδρίας x διάρκεια (λεπτά) Ημερήσιο φορτίο = Άθροιση όλων των προπονητικών φορτίων ολόκληρης ημέρας Εβδομαδιαίο φορτίο = Άθροιση όλων των προπονητικών φορτίων ολόκληρης εβδομάδας Μονοτονία= σταθερή απόκλιση από το εβδομαδιαίο φορτίο Τάση= ημερήσιο ή εβδομαδιαίο προπονητικό φορτίο x Mονοτονία
sRPE vs Παρακολούθηση της Καρδιακής Συχνότητας (HR):
Η παρακολούθηση της καρδιακής συχνότητας (HR) χρησιμοποιείται συχνά για την εκτίμηση του εσωτερικού φορτίου. Αυτή η μέθοδος βασίζεται στην γραμμική σχέση μεταξύ HR και ρυθμού κατανάλωσης οξυγόνου κατά τη διάρκεια άσκησης σταθερού έργου και απαιτεί τη χρήση συστήματος παρακολούθησης καρδιακού ρυθμού.
Παρά την επιστημονικότατά της, η παρακολούθηση HR έχει δύο σημαντικούς περιορισμούς:
1) Η παρακολούθηση της HR υποεκτιμά το εσωτερικό φορτίο κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων βραχείας διάρκειας υψηλής έντασης / αναερόβιας (σπριντ, ενδυνάμωση, κλπ.), περιορίζοντας έτσι την αποτελεσματικότητά της στις αερόβιες δραστηριότητες. 2) Η HR κατά την ανάπαυση, υπομέγιστη και μέγιστη άσκηση κυμαίνεται καθημερινά29 (έως και 6,5% για την υπομέγιστη HR30 ). Χωρίς τακτική αξιολόγηση των ατομικών προπονητικών ζωνών με βάση την HR, οι υπολογισμοί εσωτερικού φορτίου που προέρχονται από παρακολούθηση της HR θα είναι πιθανώς ανακριβείς.
Παρότι η παρακολούθηση της καρδιακής συχνότητας μπορεί να προσφέρει μια επιπρόσθετη φυσιολογική πληροφορία για δραστηριότητες αερόβιας φύσης, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για την ποσοτικοποίηση του εσωτερικού φορτίου κατά τη διάρκεια όλων των δραστηριοτήτων που εκτελούνται από τους αθλητές κατά τη διάρκεια προπονήσεων και αγώνων.
Η μέθοδος sRPE είναι απλούστερη και παρέχει μια ακριβή ποσοτικοποίηση του εσωτερικού φορτίου που μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα πολύ ευρύτερο φάσμα αθλημάτων, προπονητικών και αγωνιστικών δραστηριοτήτων.
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΩΝ ΦΟΡΤΙΩΝ – ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΒΕΛΤΙΣΤΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ & ΜΕΙΩΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ
Η ανεπαρκής διαχείριση του προπονητικού φορτίου είναι η κύρια αιτία τραυματισμών. Η υπερβολική κόπωση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στους τραυματισμούς, καθώς επηρεάζει την ικανότητα λήψης αποφάσεων, το συντονισμό και τον νευρομυϊκό έλεγχο. Το ρίσκο τραυματισμού αυξάνεται όταν το εξωτερικό φορτίο υπερβαίνει την ικανότητα του αθλητή.
Ο κίνδυνος τραυματισμού αυξάνεται όταν: 1) εφαρμόζονται υψηλά φορτία σε αθλητές που είναι ψυχολογικά ή / και σωματικά
ανίκανοι να τα δεχτούν (υποπροπόνηση) 2) όταν οι αθλητές είναι κατάλληλοι και καλά εκπαιδευμένοι, αλλά έχουν ανάγκη
ανάπαυσης.
Και στις δύο περιπτώσεις, το προπονητικό φορτίο υπερβαίνει την ικανότητα του αθλητή, οδηγώντας σε υπερβολική κόπωση και αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού.
Πώς να βρείτε το “βέλτιστο” προπονητικό φορτίο:
Ο “βέλτιστος” φόρτος εργασίας είναι ένας κινούμενος στόχος. Διαφέρει για κάθε αθλητή και αλλάζει συνεχώς με βάση πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων: φάση αγωνιστικής περιόδου, προπονητικό επίπεδο, επίπεδο φυσικής κατάστασης και κόπωσης, ποιότητα ύπνου, άγχος που δεν σχετίζεται με τον αθλητισμό κ.α..
Είναι μία συνεχής διαδικασία που απαιτεί συνήθως την καθημερινή παρακολούθησης: 1) του εσωτερικού φορτίου 2) τουλάχιστον ενός στοιχείου του εξωτερικού φορτίου (όγκος προπόνησης, διάρκεια
ή απόσταση) 3) μετρήσεων ευεξίας και τη χρήση αυτών των δεδομένων για την προσαρμογή του
προπονητικού προγράμματος του αθλητή, την αποκατάσταση και την ανάπαυση.
ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ
Ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα διαχείρισης φόρτου εργασίας μπορεί να υλοποιηθεί με δύο απλά εργαλεία:
1) Σχέση εμπιστοσύνης και ανοικτής επικοινωνίας μεταξύ παικτών, προπονητών και
εκπαιδευτικού προσωπικού. 2) Ένα ισχυρό λογισμικό διαχείρισης φόρτου εργασίας. Για να μεγιστοποιηθεί η
συμμετοχή των αθλητών, το λογισμικό θα πρέπει να είναι σε θέση να: α) συλλέγει γρήγορα, ποιοτικά και σημαντικά στοιχεία από τον αθλητή με ελάχιστη προσπάθεια από μέρους του β) παρακολουθεί παράγοντες ευεξίας και στοιχεία εξωτερικών και εσωτερικών φορτίων γ) βοηθάει τους προπονητές να ερμηνεύσουν τις βασικές μετρήσεις αποτελεσματικά και σε σύντομο χρόνο.
Τεχνολογία αθλητισμού:
Kαλό να υπάρχει αλλά όχι υποχρεωτικό. Οι συσκευές παρακολούθησης είναι χρήσιμες για την παρακολούθηση εξωτερικού φορτίου, αλλά δεν μπορούν να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το εσωτερικό φορτίο. Ως αποτέλεσμα, δεν απαιτείται ακριβός εξοπλισμός για να διατηρείς τους αθλητές να αποδίδουν καλά και χωρίς τραυματισμό.
ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ
Mια πολύπλευρη προσέγγιση για τη διαχείριση του προπονητικού φορτίου και της αποκατάστασης θεωρείται βέλτιστη πρακτική. Eνώ τα όρια και οι δείκτες που παρουσιάζονται δημοσιεύονται στην επιστημονική βιβλιογραφία, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως κατευθυντήρια γραμμή και όχι ως «μαγικοί» αριθμοί. Υπάρχουν μεγάλες ενδοατομικές διακυμάνσεις.
Υποκειμενικοί και αντικειμενικοί παράμετροι μέτρησης:
1) Χρόνιο Φορτίο (CL). Αυτό είναι το μέσο εβδομαδιαίο φορτίο (Load = duration x RPE), συνήθως κατά τις προηγούμενες 4 εβδομάδες. Συνήθως, όσο υψηλότερο είναι το Χρόνιο Φορτίο, τόσο καλύτερη είναι η σωματική κινητικότητα του αθλητή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το χρόνιο φορτίο μπορεί επίσης να υπολογιστεί χρησιμοποιώντας εκθετικά σταθμισμένους κινητούς μέσους όρους και για περιόδους μεγαλύτερες από 4 εβδομάδες.
2) Οξύ φορτίο (AL). Το Οξύ φορτίο αντιπροσωπεύει το συσσωρευτικό φορτίο της τρέχουσας εβδομάδας. Συνήθως, όσο υψηλότερο είναι το οξύ φορτίο (σε σύγκριση με το χρόνιο φορτίο), τόσο πιο κουρασμένος είναι ο αθλητής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το AL μπορεί επίσης να υπολογιστεί με συντομότερες περιόδους (π.χ.: 3 ημέρες).
3) Δείκτης ετοιμότητας (φρεσκάδας) (FI). Παρόμοια με την ισορροπία Stress Training που προτείνει ο Andrew Coogan, ο δείκτης ετοιμότητας αντιπροσωπεύει τη διαφορά μεταξύ χρόνιας και οξείας φόρτισης (CL-AL) ή μεταξύ «ικανότητας» και «κόπωσης». Ένας θετικός δείκτης ετοιμότητας δείχνει μια φάση εκφόρτωσης όπου υπάρχει χαμηλή κόπωση και πρέπει να αναμένονται καλά επίπεδα απόδοσης.
4) Μονοτονία. Ο δείκτης μονοτονιών που πρότεινε ο Carl Foster μετρά τη διακύμανση των καθημερινών φορτίων εντός της εβδομάδας. Εντατική προπόνηση συνδυασμένη με υψηλό δείκτη μονοτονιών (> 2) αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για ασθένειες και υπερπροπόνηση
5) Καταπόνηση. Η πρώιμη δουλειά του Foster έδειξε ότι το 89% των ασθενειών και των τραυματισμών μπορεί να εξηγηθεί από αιχμές κόπωσης στις 10 ημέρες πριν από το περιστατικό. Επομένως, η παρακολούθηση της μεταβλητής της καταπόνησης (Strain) μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για τον έλεγχο της ατομικής προσαρμογής στο προπονητικό φορτίο και να αποφευχθεί η ασθένεια ή ο τραυματισμός που σχετίζεται με το αυξημένο προπονητικό φορτίο.
6) Αναλογία Οξύ / Χρόνιου προπονητικού φορτίου (ACWR). Ο λόγος Οξείας/ Χρόνιος φόρτος εργασίας (ACWR) μετρά τη σχέση μεταξύ του οξύ φορτίου (τρέχον φορτίο εβδομάδας) και του χρόνιου φορτίου (τελευταίο μέσο φορτίο 4 εβδομάδων). Η παρακολούθηση του ACWR συμβάλλει στη διατήρηση του φόρτου εργασίας του αθλητή στη ζώνη υψηλού φορτίου και χαμηλού κινδύνου (0.8-1.3). Όταν το ACWR είναι πολύ χαμηλό (< 0,8) ή υπερβολικά υψηλό ( ≥ 1,5), αυξάνονται οι κίνδυνοι τραυματισμού και το προπονητικό φορτίο θα πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα.
7) Αύξηση προπονητικού φόρτου από εβδομάδα σε εβδομάδα. Αυτό αντιπροσωπεύει το ποσοστό αύξησης του φορτίου από τη μία εβδομάδα στην επόμενη. Είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου τραυματισμού, καθώς σύμφωνα με μελέτες, ένα μεγάλο ποσοστό τραυματισμών συνδέεται με ταχεία αλλαγή ή υπερβολικά μεγάλη ένταση σε εβδομαδιαία φορτία. Όταν το φορτίο αυξάνεται κατά ≥ 15% από την προηγούμενη εβδομάδα, ο κίνδυνος τραυματισμού αυξάνεται κατά περίπου 50%. Η παρακολούθηση της εβδομαδιαίας διακύμανσης στο φορτίο, βοηθά στην ανίχνευση επικίνδυνων αιχμών στο φορτίο και παίζει καθοριστικό ρόλο στην πρόληψη των τραυματισμών.
8) Εβδομαδιαίες ώρες προπόνησης. Η πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τον Neeru Jayanthi, εμπειρογνώμονα για τους τραυματισμούς νέων αθλητών, δείχνει ότι όταν οι νέοι αθλητές προπονούνται / αγωνίζονται περισσότερες ώρες ανά εβδομάδα από την ηλικία τους (π.χ. όταν ένας νέος 12 ετών, προπονείται / αγωνίζεται 18 ώρες ανά εβδομάδα), ο κίνδυνος τραυματισμού από υπερχρήση αυξάνεται κατά 70%. Η χρήση της ηλικίας ενός αθλητή για τον καθορισμό του εβδομαδιαίου προπονητικού/αγωνιστικού όγκου είναι μια απλή και αποτελεσματική προσέγγιση που μπορεί να σας βοηθήσει να μεγιστοποιήσετε τις επιδόσεις, προωθώντας παράλληλα μία αποτελεσματική αθλητική ανάπτυξη χωρίς τραυματισμούς.
9) Αυτο-αναφερθείσα ευεξία. Ζητώντας από τους αθλητές να συμπληρώσουν ένα αυτόσυμπληρωμένο ερωτηματολόγιο ευεξίας είναι μια αξιόπιστη και ακριβής μέθοδος για τον προσδιορισμό της προπονητικής και αγωνιστικής ετοιμότητας των αθλητών, μετρώντας την επίδραση των μη αθλητικών στρεσογόνων παραγόντων στη διαδικασία αποκατάστασης. Κακές βαθμολογίες ευεξίας δείχνουν πιθανή μειωμένη ψυχολογική ή σωματική ανάρρωση /αποκατάσταση και μπορεί να οδηγήσουν σε προσαρμογές στο προπονητικό και αγωνιστικό πρόγραμμα. Τα ερωτηματολόγια ευεξίας αποτελούν βασικά εργαλεία πρόληψης τραυματισμών και πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση των προσαρμογών του προπονητικού/αγωνιστικού φορτίου.
10) Προσωπικά σχόλια. Η προσωπική προφορική / γραπτή ανατροφοδότηση από τον αθλητή μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε πιθανά ζητήματα κινήτρων / άγχους / κόπωσης / κατάρτισης. Αυτή η κρίσιμη πληροφορία συχνά παραβλέπονται από πολυάσχολους προπονητές. Όταν ένας αθλητής αναφέρει αρνητικά σχόλια, πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη καθώς μπορούν να οδηγήσουν σε προβλήματα παρακίνησης καθώς και σε μεγαλύτερα υποκείμενα ζητήματα.
11) Διασκέδαστική προπόνηση. Η διασκέδαση/απόλαυση στις προπονήσεις θα πρέπει να αποζητάτε συστηματικά και να μεγιστοποιείται για δύο κύριους λόγους:
α) Η απόλαυση είναι ένας σημαντικός καθοριστικός παράγοντας των ενδογενών κινήτρων, που προβλέπουν άμεσα την προσπάθεια και την επιμονή και
β) η έλλειψη απόλαυσης συνδέεται με μειωμένα κίνητρα απόδοσης και εξάντληση. Για να μεγιστοποιηθεί η συμμετοχή και εμπλοκή των αθλητών, τα κίνητρα και η απόδοση, οι προπονητές πρέπει να ενθαρρύνονται να δημιουργούν περιβάλλοντα που επιτρέπουν στους αθλητές να απολαύσουν μια ευχάριστη αθλητική εμπειρία.
12) Άλλες χρήσιμες μετρήσεις. Εφόσον υπάρχει διαθέσιμος επαρκής εξοπλισμός, πρόσθετες καθημερινές δοκιμασίες νευρομυϊκής κόπωσης -επαναφοράς, όπως το Counter Movement, άλμα (CMJ) και οι μυοσκελετικές εξετάσεις μπορούν να παράσχουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τη νευρομυϊκή επαναφορά ή τραυματισμό. Τα αποτελέσματα αυτών των μετρήσεων επιτρέπουν στους προπονητές να διαχειρίζονται αθλητές σε ατομική βάση, με βάση την προπονητική κατάσταση και το στάδιο ανάρρωσής τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η διαχείριση του προπονητικού φορτίου και η βελτιστοποίηση της απόδοσης του αθλητή ενώ προωθείται η συμμετοχή χωρίς τραυματισμούς είναι σχετικά απλή.
Για να διασφαλίσετε ότι οι αθλητές βελτιστοποιούν την απόδοσή τους και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο τραυματισμού:
1) Ξεκινήστε με τα σωστά εργαλεία. 2) Παρακολουθήστε τις μετρήσεις κλειδιά. 3) Αυξήστε τα εβδομαδιαία φορτία προοδευτικά. 4) Αποφύγετε τις αιχμές στο φορτίο. 5) Εναλλάξτε δύσκολες, μέτριες και εύκολες ημέρες προπόνησης, 6) Χρησιμοποιήστε δεδομένα ευεξίας του αθλητή για να καθοδηγήσετε τις
καθημερινές προσαρμογές φορτίου. 7) Προνοείστε για την έγκαιρη διαχείριση των προπονητικών/αγωνιστικών φορτίων
κατά τη διάρκεια των αγχωτικών αγωνιστικών περιόδων. 8) Βεβαιωθείτε ότι οι αθλητές έχουν μια ευχάριστη αθλητική εμπειρία στον Αθλητισμό Υψηλού Επιπέδου
Αρκετά στοιχεία πήρα απο το άρθρο του Φρανσουά Γκαζάνο (Francois Gazzano), ειδικευμένος προπονητής αθλητών και παρακολούθησης της αθλητικής απόδοσης, ο οποίος αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ με ειδικότητα στην «Επιστήμη της Άσκησης». Ως σύμβουλος και προπονητής στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική για περισσότερα από 15 χρόνια, ο François βοήθησε δεκάδες νέους, ελίτ και επαγγελματίες αθλητές σε ένα ευρύ φάσμα αθλημάτων να φτάσουν στην κορυφή της αθλητικής τους επίδοσης. Ο Francois είναι ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της FITSTATS Technologies, Inc. και δημιουργός του Athlete Monitoringένα σύστημα διαχείρισης αθλητών και βελτιστοποίησης του προπονητικού/αγωνιστικού φορτίου που βασίζεται σε τεκμήρια και χρησιμοποιείται από σχολεία, συλλόγους, εθνικές και επαγγελματικές ομάδες παγκοσμίως.
Kommentare