ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΕΡΟΒΙΑΣ ΦΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ

Ενώ υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ των φύλων στη φυσιολογία της άσκησης, οι γυναίκες, κατά μέσο όρο, τείνουν να είναι πιο αερόβιας φύσης σε σύγκριση με τους άνδρες.

Επειδή το 100% των μιτοχονδρίων των γυναικών κληρονομείται από τη μητέρα, τα θηλυκά (που περιέχουν τα χρωμοσώματα XX) έχουν συχνά μεγαλύτερη μιτοχονδριακή λειτουργία / δραστηριότητα σε σύγκριση με ένα αρσενικό XY.

«Η γρήγορη αξιοποίηση του οξυγόνου επιβαρύνει λιγότερο τα κύτταρα του σώματος και θεωρείται σημαντική παράμετρος της αερόβιας φυσικής κατάστασης του ατόμου. Η έρευνα καταρρίπτει την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι τα ανδρικά σώματα είναι εκ φύσεως πιο αθλητικά», εξηγεί ο Thomas Beltrame κύριος συγγραφέας της μελέτης που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Waterloo (Καναδάς).

Οι ερευνητές συνέκριναν την πρόσληψη οξυγόνου και την μυϊκή εξαγωγή του οξυγόνου μεταξύ 18 νεαρών ανδρών και γυναικών, ίδιας ηλικίας και βάρους, που κλήθηκαν να κάνουν διαδρομο. Οι γυναίκες είχαν σταθερά καλύτερες επιδόσεις από τους άνδρες με περίπου 30% ταχύτερη αξιοποίηση του οξυγόνου σε όλο το σώμα.

«Στις γυναίκες η μυϊκή εξαγωγή του οξυγόνου από το αίμα ήταν ταχύτερη, κάτι που με επιστημονικούς όρους δείχνει ότι έχουν ανώτερο αερόβιο σύστημα», εξηγεί ο Richard Hughson, καθηγητής Εφαρμοσμένων Επιστημών Υγείας στο Bρετανικό πανεπιστήμιο.

Η ταχύτερη επεξεργασία του οξυγόνου σημαίνει ότι οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να συσσωρεύσουν μόρια στον οργανισμό τους που σχετίζονται με την μυϊκή κόπωση, την προσπάθεια και την κακή αθλητική επίδοση.

«Αν και δεν γνωρίζουμε προς το παρόν γιατί οι γυναίκες απορροφούν ταχύτερα το οξυγόνο, η μελέτη έρχεται να ανατρέψει όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα για τις αθλητικές επιδόσεις των δύο φύλων. Και αυτό μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που προσεγγίζουμε την άθληση, συνολικά», υπογραμμίζει ο Dr. Beltrame.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Applied Physiology, Nutrition, and Metabolism.

Τι σημαίνει αυτό για την άσκηση;

1) Τα θηλυκά τείνουν να έχουν μεγαλύτερη εξάρτηση από το λίπος για καύσιμο (πιο συγκεκριμένα μόρια λίπους εντός του αίματος και των σκελετικών μυών), λαμβάνοντας υπόψη ότι τα αρσενικά έχουν μεγαλύτερη εξάρτηση από τους υδατάνθρακες (ειδικά κατά τη διάρκεια έργου υψηλής έντασης).

2) Επομένως, μετά από προπόνηση υψηλής έντασης, συνήθως παρατηρούμε χαμηλότερες τιμές Γαλακτικού αίματος/μυών (ΟΧΙ Γαλακτικό Οξύ) στις γυναίκες (υποδεικνύοντας λιγότερη εξάρτηση από την παραγωγή υδατανθράκων / αναερόβιας ενέργειας).

3) Eπίσης είναι ένας από τους λόγους όπου οι γυναίκες χειρίζονται καλύτερα μεγαλύτερο όγκο προπόνησης από ότι οι άντρες.

**Οι άντρες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν λίπη ως καύσιμο και οι γυναίκες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν υδατάνθρακες ... Απλώς η εξάρτηση για ''καύσιμο'' διαφέρει μεταξύ των δύο φύλων.

Αν και οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη μιτοχονδριακή δραστηριότητα, συχνά έχουν συνολικά μικρότερο αριθμό μιτοχονδρίων στον σκελετικό μυ. Έτσι, αυτό μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση των μέσων υψηλότερων τιμών αερόβιας φυσικής κατάστασης (αερόβια χωρητικότητα) σε άνδρες.

**Αυτός είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε τις διατροφικές μας προτιμήσεις σχετικά εμ τα ποσοστά υδατάνθρακα/λιπαρών, καθώς παίζουν ρόλο κι άλλοι σημαντικοί παράγοντες.

Απλά βοηθά στην εξήγηση των διαφορών στη φυσιολογία και στην προσαρμογή της κατάρτισης που παρατηρούνται μεταξύ των δύο φύλων.

ΕΡΕΥΝΕΣ:

1. Mauvais-Jarvis (2015.) Sex differences in metabolic homeostasis, diabetes, and obesity. Biology of Sex Differences.

2. Miotto et al. (2018). Sex differences in mitochondrial respiratory function in human skeletal muscle. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol

3. Venture-Clapier et al. (2017). Mitochondria: A central target for sex differences in pathologies. Clin Sci.

4. Beltrame T. and Hughson R.L. (2017). Linear and non-linear contributions to oxygen transport and utilization during moderate random exercise in humans. Exp. Physiol. 102(5): 563–577.

5. Bauer T.A., Brass E.P., and Hiatt W.R. 2004. Impaired muscle oxygen use at onset of exercise in peripheral arterial disease. J. Vasc. Surg. 40(3): 488–493.

6. Barstow T.J., Lamarra N., and Whipp B.J. 1990. Modulation of muscle and pulmonary O2 uptakes by circulatory dynamics during exercise. J. Appl. Physiol. 68(3): 979–989.

7. Adkisson E.J., Casey D.P., Beck D.T., Gurovich A.N., Martin J.S., and Braith R.W. 2010. Central, peripheral and resistance arterial reactivity: fluctuates during the phases of the menstrual cycle. Exp. Biol. Med. (Maywood), 235(1): 111–118.

8. Charkoudian N. and Joyner M.J. 2004. Physiologic considerations for exercise performance in women. Clin. Chest Med. 25(2): 247–-255.

9. Franco R.L., Bowen M.K., Arena R., Privett S.H., Acevedo E.O., Wickham E.P., and Evans R.K. 2014. Sex differences in pulmonary oxygen uptake kinetics in obese adolescents. J. Pediatr. 165(6): 1161–1165.

10. Haizlip K.M., Harrison B.C., and Leinwand L.A. 2015. Sex-based differences in skeletal muscle kinetics and fiber-type composition. Physiology, 30(1): 30–39.

11. Harms C.A. and Rosenkranz S. 2008. Sex differences in pulmonary function during exercise. Med. Sci. Sports Exerc. 40(4): 664–668.

12. Keir D.A., Murias J.M., Paterson D.H., and Kowalchuk J.M. 2014. Breath-by-breath pulmonary O2 uptake kinetics: effect of data processing on confidence in estimating model parameters. Exp. Physiol. 99(11): 1511–1522.

13. Hughson R.L., Sherrill D.L., and Swanson G.D. 1988. Kinetics of VO2 with impulse and step exercise in humans. J. Appl. Physiol. 64(1): 451–459.

14. Hughson R.L. 2009. Oxygen uptake kinetics: historical perspective and future directions. Appl. Physiol. Nutr. Metab. 34(5): 840–850.

15. Hoffmann U., Drescher U., Benson A.P., Rossiter H.B., and Essfeld D. 2013. Skeletal muscle V̇O2 kinetics from cardio-pulmonary measurements: Assessing distortions through O2 transport by means of stochastic work-rate signals and circulatory modelling. Eur. J. Appl. Physiol. 113: 1745–1754.